(၁)
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔
ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကၽြန္မစိတ္ကူးခ့ဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္မ
ပန္းခ်ီပဲဆဲြေနခဲ့တယ္။ ပန္းခ်ီဆဲြတာကို ႏွစ္သက္စဲြလမ္းတဲ့ကၽြန္မကို ေဖေဖက
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးဆီ အပ္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မဆဲြတဲ့ပန္းခ်ီကို ၾကည့္ၿပီး ပန္းခ်ီဆရာက
ကၽြန္မကိုေမးတယ္။
"သမီး...
ဘာျဖစ္လို႔ ပန္းခ်ီဆဲြသင္ရတာလဲ?"
"ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္လို႔ပါ"
"ပန္းခ်ီဆဲြသင္တဲ့သူတိုင္း
ပန္းခ်ီဆရာ မျဖစ္ဘူးေနာ္ သိလား? ပန္းခ်ီဆဲြေနတဲ့အခ်ိန္ သမီး ေပ်ာ္လား?"
"ေပ်ာ္တယ္"
"ေပ်ာ္ရင္
ၿပီးတာပဲ!"
ပန္းခ်ီဆရာက
ေလာကမွာ ပန္းႏွစ္မ်ဳိးရွိေၾကာင္း ကၽြန္မကိုေျပာျပတယ္။ ပထမပန္းတစ္မ်ဳိးက
အသီးသီးႏိုင္တယ္။ ေနာက္ပန္းတစ္မ်ဳိးက အသီးမသီးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္
အသီးမသီးႏိုင္တဲ့ပန္းက ပိုလွတယ္။ ဥပမာ - ႏွင္းဆီပန္းလိုေပါ့။ ႏွင္းဆီပန္းဟာ
လွပေမႊးႀကိဳင္တယ္။ သူဟာ အသီးမသီးႏိုင္လို႔ဆိုၿပီး လွလွပပ
ပြင့္လန္းႏိုင္တဲ့အေပ်ာ္ကို လက္မလြတ္ခဲ့ဘူး။
လူေတြကလည္း
ပန္းနဲ႔တူတယ္။ လူတစ္မ်ဳိးက စီးပြားေရး အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔
ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္လူတစ္မ်ဳိးက ဘာႀကီးႀကီးမားမား
ေအာင္ျမင္မႈေတြမရွိဘူး။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္တယ္။ သာမန္လူဆိုေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိမယ္။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အရယ္အၿပံဳးေတြရွိမယ္ဆိုရင္ သူဟာ
ႏွင္းဆီပန္းလိုပဲ လွပေမႊးႀကိဳင္ႏိုင္တယ္။ လူတကာရဲ႕ အားက်ႏွစ္သက္တာကို
ခံႏိုင္ပါတယ္။
ပန္းခ်ီဆရာအိမ္ကေန
ကၽြန္မ မထြက္ခြာခင္ ပန္းခ်ီဆရာက ကၽြန္မပုခံုးကို ပုတ္ၿပီး
"ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူကမွ
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကိုရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူကမွ ဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို
ရႏိုင္တယ္... သမီး" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
(၂)
တစ္ခုေသာ
ေႏြရာသီမနက္ခင္းမွာ ဝရံတာေပၚရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးဟာ လက္ထဲမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားၿပီး တုတ္ထိပ္မွာ လွပတဲ့
ဖဲႀကိဳးနီေလးတစ္ခု ခ်ည္ထားတယ္။ ဖဲႀကိဳးက ဝရံတာအျပင္ဘက္ ေလထဲမွာ လြင့္ဝဲေနခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးကို ဘာလုပ္ေနသလဲလို႔ ကၽြန္မေမးေတာ့ လိပ္ျပာမွ်ားေနပါတယ္လို႔
သူျပန္ေျဖတယ္။ ခ်ိပ္မပါဘဲ လိပ္ျပာကို ဘယ္လိုမွ်ားမလဲလို႔ ကၽြန္မထပ္ေမးေတာ့ သူက
သူဟာ လိပ္ျပာရဲ႕ခႏၶာကို မွ်ားေနတာမဟုတ္ဘူး။ လိပ္ျပာကိုမွ်ားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို
မွ်ားေနတာပါလို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
ေကာင္မေလးစကားေၾကာင့္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အေျပာကို ကၽြန္မရုတ္တရက္ သတိရလိုက္မိတယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက
ငါးမွ်ားရတာကို ႏွစ္သက္သူျဖစ္တယ္။ ငါးမွ်ားဖို႔ မနက္အေစာႀကီး သူထြက္သြားတတ္ၿပီး
ညေနမွ အိမ္ျပန္တတ္တယ္။ တစ္ခါက ပုျခဳပ္ထဲ ငါးတစ္ေကာင္မွမပါဘဲ ေလတခၽြန္ခၽြန္နဲ႔
ငါးမွ်ားရာကေန သူျပန္လာခဲ့တယ္။ ဒါကို တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က "ခင္ဗ်ား တစ္ေန႔ကုန္ငါးထိုင္မွ်ားတာ
ငါးတစ္ေကာင္မွ မရခဲ့တာေတာင္ ခင္ဗ်ားေပ်ာ္ႏိုင္တာပဲေနာ္" လို႔ ေမးခဲ့တယ္။
"ငါးမွ်ားခ်ိပ္ကို
ငါးမဟပ္တာ ငါးနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို တစ္ေနကုန္
ထိုင္မွ်ားခဲ့တယ္"လို႔ သူျပန္ေျဖပါတယ္။ တကယ့္မွ်ားသူေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးငါးဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပဲျဖစ္တယ္။
"ေကာင္းကင္မွာ
ငွက္ေတြရဲ႕ေျခရာ ထင္က်န္မေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငွက္ေတြ ပ်ံသန္းၾကတယ္" ဒီကဗ်ာကို
ဖတ္ခဲ့ရတုန္းက ကဗ်ာဟာ အရမ္းလွတယ္လို႔ ကၽြန္မခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွာ
လွေနမွန္း ကၽြန္မ မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး။ အခုခ်ိန္က်မွ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚကေန
ဒီကဗ်ာရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို ကၽြန္မနားလည္လိုက္တယ္။ "ပ်ံသန္းရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က
ေျခရာထင္က်န္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ပ်ံသန္းခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္တဲ့အရသာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို
ခံစားဖို႔ျဖစ္တယ္"
အဲဒီလိုပဲ
ဘဝဟာလည္း ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ေျခရာကိုခ်န္ထားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖို႔ လိုတယ္။ ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆံုးငါးဆိုတာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ မွ်ားတတ္ရမယ္။
(၃)
သိပ္မၾကာခင္က
Icelandအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေရးသားထားတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္မဖတ္လိုက္ရတယ္။
Icelandရဲ႕တည္ေနရာက ခ်မ္းေအးတဲ့ Atlantic သမုဒၵရာရဲ႕ ေျမာက္အရပ္မွာျဖစ္တယ္။
အဲဒီေနရာရဲ႕ ၁၃%ဟာ ေရခဲေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနသလို ကမာၻေပၚမွာ မီးရွင္ေတာင္ေတြ
အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာ ညတာရွည္ၿပီး
တစ္ေန႔မွာ နာရီ(၂ဝ)ေလာက္ဟာ မွည္းေမွာင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ Icelandမွာေနထိုင္သူေတြဟာ
ေသဆံုးႏႈန္းနည္းၿပီး ကမာၻေပၚမွာ အသက္အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဆိုးရြားတဲ့
ရာသီဥတု ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ Iceland လူေတြဟာ ေသဆံုးႏႈန္းနည္းၿပီး
ဘာျဖစ္လို႔ ကမာၻေပၚမွာ အသက္အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့သလဲ?
ဒီလိုအေမးကို
အေျဖရွာဖို႔ အေမရိကန္က The Gallup Organization ဆိုတဲ့ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ဟာ
ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ(၁၈)ႏိုင္ငံမွာေနထိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုေတြကို ေရြးျပီး
ေလ့လာဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္က Iceland မွာေနထိုင္သူေတြဟာ ကမာၻေပၚမွာ
အေပ်ာ္ဆံုးလူေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ Iceland က ေမးျမန္းခံရသူေပါင္း
၂သိန္း၇ေသာင္းမွာ ၈၂%ရွိလူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ေနထိုင္မႈေတြကို သူတို႔အားရေက်နပ္ေၾကာင္း
ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ Iceland က လူေတြအသက္ရွည္ရတဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ျဖစ္တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ
ဘဝမွာ အေကာင္းဆံုး ေဆးတစ္လက္ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘဝမွာ ပြင့္လန္းတဲ့
ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီပန္းပြင့္ဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းကို
တံု႔ေႏွးေစသလို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကိုလည္း ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းေစတယ္။ ဘဝရဲ႕
အခက္အခဲၾကားကေန ေလာကရဲ႕လွပတဲ့ေနေရာင္ျခည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ေစႏိုင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment