John
C.Maxwell ရဲ႕ Teamwork ဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
အသင္းေကာင္းတစ္သင္းရဲ႕ လကၡဏာမ်ား (The Characteristics of A Good Team)
ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိပါတယ္။ အသင္းအဖြဲ႔ဆိုတာက
ႏွစ္ေယာက္နဲ႔အထက္ရွိရင္ အသင္းတစ္သင္းရယ္လုိ႔ ေခၚလုိ႔ရၿပီဆုိေတာ့
ေလးေယာက္တည္းရွိတဲ့ ကိုယ့္မိသားစုထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူ ၁၁ ေယာက္ရွိတဲ့
ေဘာလံုးအသင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူသန္း ၆၀ ရွိတဲ့ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အေနနဲ႔ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္၊ စဥ္းစားၾကည့္လုိ႔ရတယ္၊ အသံုးျပဳလုိ႔ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ
သူေရးထားတဲ့ အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ကို ဘာသာျပန္တဲ့အေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ
ကိုးကားတဲ့ပံုစံနဲ႔ပဲ ျပန္ေရးသြားပါမယ္။
(1) The team members care for one another
အသင္းေကာင္းတစ္သင္းျဖစ္ဖို႔ ပထမဆံုး လိုအပ္တာကေတာ့ ကုိယ့္အသင္းသားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိၾကဖို႔ပါပဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ေနၾကမယ္၊ တုိက္ခုိက္ေနၾကမယ္၊ အမွားေစာင့္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအသင္းဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေအာင္ျမင္တဲ့ အသင္းတစ္သင္း ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး။
တီဗီြအစီအစဥ္တစ္ခုမွာ အေမရိကန္က က်ဆံုးသြားတဲ့ စစ္သားေတြရဲ႕ စ်ာပနအခမ္းအနားကို က်င္းပေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ စစ္သားတစ္ေယာက္ကို အင္တာဗ်ဴးလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီစစ္သားက ဒဏ္ရာရလုိ႔ ေဆး႐ံုတက္ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ တုိက္ပဲြျဖစ္လုိ႔ စစ္ထြက္ရၿပီဆိုတဲ့ အသံလည္းၾကားေရာ၊ ေဆး႐ံုကေန ခုိးဆင္းၿပီး တုိက္ပြဲမွာ လိုက္ပါသြားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုိက္ပဲြမွာ အသက္မေသခဲ့ေပမယ့္ ထပ္မံၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာရရွိလာခဲ့သူပါ။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကိုဘာလုိ႔မ်ား အဲလိုလုပ္ရတာလဲလုိ႔ေမးေတာ့ သူကျပန္ေျဖပါတယ္။
“ခင္ဗ်ား လူေတြနဲ႔ အလုပ္တြဲလုပ္၊ အတူတူေနၾကည့္တဲ့အခါမွာ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ အသက္ရွင္သန္မႈေတြဟာ တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္ မူတည္ေနတယ္ ဆုိတာကိုေလ” တဲ့။
(2) The team members know what is important
အဖြဲ႔အစည္းတုိင္းမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲေသးေသး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာေတာ့ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးအသင္းေတြဆုိ ႏွစ္ကုန္ရင္ ဖလားရဖုိ႔။ ကုမၸဏီေတြဆုိလည္း တစ္ႏွစ္ကို ဘယ္ေလာက္ျမတ္ဖို႔ စသျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ကို လူတုိင္းအသင္းသားတုိင္း သိထားရပါမယ္။ အဲလိုသိထားမွလည္း ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိမယ္၊ ႀကိဳးစားရေကာင္းမွန္းလည္း သိပါမယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ကုိယ္တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာေတြကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာက်ေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ကုိယ္တန္ဖုိးထားတဲ့ အရာေတြက ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနတတ္ပါတယ္။
ေဘာလံုးအသင္းေတြ ႏုိင္ရင္ၿပီးေရာ၊ ဂုိးရရင္ၿပီးေရာ၊ ပင္နယ္တီဧရိယာထဲမွာ ဟန္ေဆာင္လွဲခ်ၿပီး ပင္နယ္တီယူတာ၊ ဒိုင္အလစ္မွာ လက္နဲ႔ပုတ္သြင္းတာ။ အဲဒီလုိ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ လုပ္ေနၾကရင္ေရာ ဒါက တကယ္ေအာင္ျမင္တာလား။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဖြဲ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကုိ အေကာင္းဆံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကုိယ့္အဖြဲ႔ရဲ႕ တန္ဖုိးထားရတဲ့ အရာေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြကုိလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သြားဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲဒါကိုမွ တကယ့္ကုိ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ အသင္းေကာင္းတစ္သင္းလုိ႔ ေခၚဆုိႏုိင္မွာပါ။
(3) The team members communicate with one another
အသင္းသားေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေလးစားမႈအျပည့္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးၾကရပါမယ္။ အဲဒီအတြက္ အေၾကာက္အရြံ႕ကင္းတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း အျပန္အလွန္ အၾကံဉာဏ္ေပးႏုိင္၊ ေ၀ဖန္ႏုိင္မွာပါ။ အသင္းသားေတြဟာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ကုိယ္သိထားေတြကိုလည္း ေ၀မွ်ဖလွယ္ၾကရမယ္။ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အေတြးစိတ္ကူး အုိင္ဒီယာေတြကို ေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကရပါမယ္။
(4) The team members grow together
ဒီအခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ John C. Maxwell ကေတာ့ သူ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ဒီလုိေရးျပထားပါတယ္။ သူ႔အဖြဲ႔အစည္း တုိးတက္လာဖုိ႔ကို သူကပထမအဆင့္အေနနဲ႔ တစ္လကိုတစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္တယ္၊ စာေတြဖတ္ၾကတယ္၊ ေ၀မွ်ၾကတယ္။ အဲဒီကေန ဘယ္သူက ဘယ္မွာေတာ္တယ္ဆုိတာ အၾကမ္းဖ်င္း သိလာရတယ္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔ Project ေလးေတြဆြဲၿပီး Groupwork လုပ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်မွ Conference ေတြ Seminar ေတြ၊ Workshop ေတြကိုလႊတ္ၿပီး ေလ့လာခုိင္းတယ္၊ ၿပီးရင္ အျပန္အလွန္ သင္ယူေစတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳဖလွယ္ျခင္း တစ္နည္းအားၿဖင့္ သင္ယူျခင္း၊ သင္ေပးျခင္း ဆက္ဆံေရးက သူ႔အဖြဲ႔ကို တုိးတက္ေစခဲ့ပါတယ္။
တုိင္းျပည္တစ္ျပည္အေနနဲ႔ စဥ္းစားရင္ေတာ့ ပညာေရးစနစ္ေပါ့။ စနစ္တက် ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ရပါမယ္။ အေျခခံပညာေရးစနစ္ ေကာင္းဖုိ႔လုိသလုိ တကၠသိုလ္ပညာေရး၊ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးကိုလည္း အာ႐ံုစိုက္ထားၾကရပါမယ္။ ကုိယ့္ဆီက ေတာ္တဲ့တတ္တဲ့သူေတြကို ပိုေတာ္ပိုတတ္လာေအာင္ ႏုိင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္လႊတ္တာေတြ၊ ေလ့လာေရးခရီးလႊတ္တာေတြ လုပ္ၾကရပါမယ္။ ပညာရွင္ေတြ ေနေပ်ာ္ေသာ၊ ပညာကို ျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားေသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္ဖို႔လည္း လုိပါေသးတယ္။
(5) There is a team fit
အသင္းအဖြဲ႔တစ္ခုဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကမယ္၊ တူညီတဲ့ ပန္းတုိင္တစ္ခုဆီကိုလည္း အတူတူသြားေနၾကမယ္၊ အဲလို အလုပ္အတူတူ လုပ္ေနၾကရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႔ထဲမွာ ဘယ္သူကေတာ့ အားသာတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ အားနည္းတယ္ဆုိတာ သိလာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိစိတ္ကို အေျခခံၿပီး အဖြဲ႔ရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုေတာ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားဦးေဆာင္ပါရယ္လုိ႔ အတၱစြဲကင္းကင္းနဲ႔ ေျပာႏုိင္ရမယ္။ အားလံုးထဲမွာ တစ္ေယာက္ရဲ႕အရည္အခ်င္းက က်န္သူေတြထက္ သိသိသာသာ ေခါင္းတစ္လံုး ပိုျမင့္ေနတယ္ဆုိရင္ သူ႔ကို ေနရာေပးအေလးထား ဆက္ဆံၾကရမွာေပါ့။ သူလုပ္လုိက္ရင္ေတာ့ သူေတာ့နာမည္ပုိႀကီးသြားမယ္၊ သူ႔ပါတီ ပုိလူႀကိဳက္မ်ားသြားမယ္၊ သူ သမၼတျဖစ္သြားရင္ ငါတုိ႔ေတာ့ စားေပါက္ပိတ္ၿပီ စသျဖင့္ အတၱႀကီးၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးပိတ္ပင္ေနၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအသင္းက ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ရာ မလြယ္ေတာ့ဘူးပါ့။
(6) The team members place their individual rights beneath the best interest of the team
အသင္းသားေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ႕အခြင့္အေရး ကုိယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ ယွဥ္လာခဲ့ၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္အဖြဲ႔ေအာင္ျမင္ဖို႔ကိုပဲ ဦးစားေပးရပါမယ္။ ကုိယ့္အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္ေနတဲ့သူေတြ မ်ားေနသေရြ႕ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းက ေအာင္ျမင္ႏုိင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေဘာလံုးအသင္းေတြမွာဆုိရင္ ကုိယ္ဂုိးသြင္းဘုရင္ျဖစ္ဖုိ႔ထက္ ကိုယ့္အသင္း ဆုဖလားရဖုိ႔က ပုိအေရးႀကီးသလုိပဲေပါ့။ ဒီလိုခံယူထားတဲ့ ေဘာလံုးသမားက ကုိယ္ဂုိးသြင္းခြင့္ရရင္ေတာင္ ကုိယ့္ထက္ပုိၿပီး အခြင့္သာေနတဲ့သူကို ေဘာလံုးပို႔ေပးပါတယ္။ နာမည္ႀကီးခ်င္ေစာနဲ႔ ကန္မသြင္းပစ္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ တကယ့္အသင္းေကာင္းတစ္သင္းက အသင္းသားေတြဟာ သူဂုိးသြင္းမယ္၊ ငါဂုိးသြင္းမယ္ဆိုၿပီး လုမေနၾကပါဘူး။ အခြင့္ပုိသာတဲ့သူက သြင္းလိုက္႐ံုပါပဲ။ အဲဒီအတြက္လည္း အားလံုးက ၀ုိင္းပံ့ပုိးေပးၾကပါတယ္။ ဘယ္သူပဲသြင္းသြင္း ငါတုိ႔အသင္း ဂုိးရတာပဲ။ ဘယ္သူသြင္းတယ္ဆိုတာက အေရးမႀကီးဘူး။ ငါတုိ႔အသင္း အႏုိင္ရဖုိ႔သာ အေရးႀကီးဆံုးဆုိတဲ့စိတ္ဟာ ခ်န္ပီယံအသင္းသားေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။
(7) Each team member plays a special role
ကုိယ့္အသင္းကုိယ့္အဖြဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ေနရာမွာ ကုိယ္ကြၽမ္းက်င္ရာ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ အလုပ္ေတြကိုလုပ္ရင္း ပါ၀င္စြမ္္းေဆာင္ၾကရပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဆရာ၀န္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ ေစ်းသည္ေတြ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြလည္း ရွိရပါဦးမယ္။ ကာယလုပ္သား၊ ဉာဏလုပ္သား၊ သူ႔အခန္းက႑နဲ႔သူ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈအျပည့္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ကစားခ်င္တာ အားသန္တာက တစ္ေနရာ၊ ကုိယ့္အသင္း လိုအပ္ေနတာက တစ္ေနရာျဖစ္ေနရင္လည္း အသင္းရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္အရ က်ရာေနရာမွာ အားတက္သေရာနဲ႔ စြမ္းစြမ္းတမံ ကစားေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
(8) An effective team has a good bench
ဒါကေတာ့ အသင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမ့ေနတတ္တဲ့အပိုင္း။ အဲဒီလုိပဲ ေအာင္ျမင္တဲ့အသင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အာ႐ံုစိုက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့အပုိင္း။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေျပာရင္ အရန္ခံုတန္း၊ ရွင္းေအာင္ထပ္ေျပာရရင္ လူငယ္ေသြးသစ္။ လူေတြက ကြင္းထဲ၀င္ကစားေနၾကတဲ့ ကစားသမား ၁၁ ေယာက္ကုိပဲ အာ႐ံုစုိက္ၾကတယ္။ သူတို႔ ေျခစြမ္းျပႏုိင္ဖို႔၊ သူတို႔ ဒဏ္ရာအနာတရကင္းဖို႔။ တကယ္တမ္းေတာ့ အရန္ခံုတန္းမွာ ထုိင္ေနတဲ့ ကစားသမားေတြကလည္း အေရးႀကီးတာပါပဲ။ ပထမကစားသမားေတြ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာခဲ့ရင္၊ ေျခစြမ္းမျပႏုိင္ေတာ့ရင္၊ ဒဏ္ရာရသြားခဲ့ရင္ သူတို႔ေတြကပဲ ၀င္ၿပီးအစြမ္းျပၾကရမွာ။ သူတို႔ေတြကို ေမ့ထားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့သူက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ ကမၻာ့အဆင့္မီ ျဖစ္ေနပါေစ၊ သူ႔ေနရာမွာ အစားထုိးႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ေပၚမလာေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ ေရွ႕အလားအလာက မေျဖာင့္ျဖဴးေသးဘူး ဆိုရမွာပါပဲ။
(9) The team members know exactly where the team stands
အသင္းသားေတြအားလံုးဟာ ကုိယ့္အသင္းရဲ႕ အေျခအေနမွန္ကို သဘာေပါက္ထားဖုိ႔ လိုပါမယ္။ ပြဲၿပီးဖို႔က ဘယ္ႏွမိနစ္ လိုေသးတယ္၊ ဘယ္ႏွဂိုး ႐ံႈးေနတယ္၊ ကုိယ့္အသင္းမွာ ဘယ္သူေတြ ဒဏ္ရာရေနတယ္၊ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက ဘယ္လုိျပင္ဆင္ေနၾကတယ္၊ ကုိယ္က ဘာေတြလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ စသျဖင့္သိထားမွ ဒီပြဲကို ဘယ္လိုအႏုိင္ကန္ရမယ္ဆိုတာ သိမွာမဟုတ္လား။ LDC ရင္း၀င္ တုိင္းျပည္လုိ႔ေျပာတာကုိ နားမခံႏုိင္တာ၊ ဘယ္သူ႔လက္ထက္မွာ ဘာေတြပ်က္သြားတယ္ ဆုိတာေတာ့ ထုတ္မေျပာဘဲ တံတားႀကီးေတြ ဆည္ႀကီးေတြ ဘယ္ႏွစင္းေဆာက္ၿပီးပါၿပီ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ၊ သတင္းစာထဲပါ႐ံု လိုအပ္သည္မ်ားကို မွာၾကားေနတာမ်ိဳးေတြ ဆက္လုပ္ေနလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။
(10) The team members are willing to pay the price
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ အသင္းသားေတြအားလံုးမွာ ကိုယ့္အသင္းအတြက္ဆုိ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရပါမယ္။ တုိက္ပြဲတစ္ပြဲမွာ စစ္သားအင္အား ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ၊ ေလယာဥ္ေတြ ဘယ္ႏွစင္းသံုးသံုး၊ တုိက္သေဘၤာေတြ ဘယ္ေလာက္အင္အားေကာင္းေကာင္း တကယ္တုိက္ပြဲ၀င္ရမယ့္ စစ္သည္ေတြက ေသရဲတုိက္ရဲတဲ့ စိတ္ဓာတ္မရွိဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ ဒီတုိက္ပြဲကို ႏုိင္ေအာင္မတုိက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒီလိုပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ေပါတယ္ေျပာေျပာ၊ ႏုိင္ငံတကာက ဘယ္ေလာက္ကူညီကူညီ၊ ကိုယ့္တုိင္းျပည္က လူေတြကိုယ္တုိင္က တုိးတက္လုိစိတ္ မရွိဘူး၊ တုိင္းျပည္အတြက္ အနစ္နာခံလုိတဲ့စိတ္၊ ေဆာင္ရြက္ေပးလိုစိတ္ မရွိဘူး၊ ကုိယ္က်ိဳးပဲ ၾကည့္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ကေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
(1) The team members care for one another
အသင္းေကာင္းတစ္သင္းျဖစ္ဖို႔ ပထမဆံုး လိုအပ္တာကေတာ့ ကုိယ့္အသင္းသားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိၾကဖို႔ပါပဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ေနၾကမယ္၊ တုိက္ခုိက္ေနၾကမယ္၊ အမွားေစာင့္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအသင္းဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေအာင္ျမင္တဲ့ အသင္းတစ္သင္း ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး။
တီဗီြအစီအစဥ္တစ္ခုမွာ အေမရိကန္က က်ဆံုးသြားတဲ့ စစ္သားေတြရဲ႕ စ်ာပနအခမ္းအနားကို က်င္းပေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ စစ္သားတစ္ေယာက္ကို အင္တာဗ်ဴးလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီစစ္သားက ဒဏ္ရာရလုိ႔ ေဆး႐ံုတက္ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ တုိက္ပဲြျဖစ္လုိ႔ စစ္ထြက္ရၿပီဆိုတဲ့ အသံလည္းၾကားေရာ၊ ေဆး႐ံုကေန ခုိးဆင္းၿပီး တုိက္ပြဲမွာ လိုက္ပါသြားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုိက္ပဲြမွာ အသက္မေသခဲ့ေပမယ့္ ထပ္မံၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာရရွိလာခဲ့သူပါ။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကိုဘာလုိ႔မ်ား အဲလိုလုပ္ရတာလဲလုိ႔ေမးေတာ့ သူကျပန္ေျဖပါတယ္။
“ခင္ဗ်ား လူေတြနဲ႔ အလုပ္တြဲလုပ္၊ အတူတူေနၾကည့္တဲ့အခါမွာ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ အသက္ရွင္သန္မႈေတြဟာ တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္ မူတည္ေနတယ္ ဆုိတာကိုေလ” တဲ့။
(2) The team members know what is important
အဖြဲ႔အစည္းတုိင္းမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲေသးေသး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာေတာ့ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးအသင္းေတြဆုိ ႏွစ္ကုန္ရင္ ဖလားရဖုိ႔။ ကုမၸဏီေတြဆုိလည္း တစ္ႏွစ္ကို ဘယ္ေလာက္ျမတ္ဖို႔ စသျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ကို လူတုိင္းအသင္းသားတုိင္း သိထားရပါမယ္။ အဲလိုသိထားမွလည္း ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိမယ္၊ ႀကိဳးစားရေကာင္းမွန္းလည္း သိပါမယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ကုိယ္တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာေတြကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာက်ေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ကုိယ္တန္ဖုိးထားတဲ့ အရာေတြက ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနတတ္ပါတယ္။
ေဘာလံုးအသင္းေတြ ႏုိင္ရင္ၿပီးေရာ၊ ဂုိးရရင္ၿပီးေရာ၊ ပင္နယ္တီဧရိယာထဲမွာ ဟန္ေဆာင္လွဲခ်ၿပီး ပင္နယ္တီယူတာ၊ ဒိုင္အလစ္မွာ လက္နဲ႔ပုတ္သြင္းတာ။ အဲဒီလုိ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ လုပ္ေနၾကရင္ေရာ ဒါက တကယ္ေအာင္ျမင္တာလား။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဖြဲ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကုိ အေကာင္းဆံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကုိယ့္အဖြဲ႔ရဲ႕ တန္ဖုိးထားရတဲ့ အရာေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြကုိလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သြားဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲဒါကိုမွ တကယ့္ကုိ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ အသင္းေကာင္းတစ္သင္းလုိ႔ ေခၚဆုိႏုိင္မွာပါ။
(3) The team members communicate with one another
အသင္းသားေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေလးစားမႈအျပည့္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးၾကရပါမယ္။ အဲဒီအတြက္ အေၾကာက္အရြံ႕ကင္းတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း အျပန္အလွန္ အၾကံဉာဏ္ေပးႏုိင္၊ ေ၀ဖန္ႏုိင္မွာပါ။ အသင္းသားေတြဟာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ကုိယ္သိထားေတြကိုလည္း ေ၀မွ်ဖလွယ္ၾကရမယ္။ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အေတြးစိတ္ကူး အုိင္ဒီယာေတြကို ေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကရပါမယ္။
(4) The team members grow together
ဒီအခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ John C. Maxwell ကေတာ့ သူ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ဒီလုိေရးျပထားပါတယ္။ သူ႔အဖြဲ႔အစည္း တုိးတက္လာဖုိ႔ကို သူကပထမအဆင့္အေနနဲ႔ တစ္လကိုတစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္တယ္၊ စာေတြဖတ္ၾကတယ္၊ ေ၀မွ်ၾကတယ္။ အဲဒီကေန ဘယ္သူက ဘယ္မွာေတာ္တယ္ဆုိတာ အၾကမ္းဖ်င္း သိလာရတယ္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔ Project ေလးေတြဆြဲၿပီး Groupwork လုပ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်မွ Conference ေတြ Seminar ေတြ၊ Workshop ေတြကိုလႊတ္ၿပီး ေလ့လာခုိင္းတယ္၊ ၿပီးရင္ အျပန္အလွန္ သင္ယူေစတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳဖလွယ္ျခင္း တစ္နည္းအားၿဖင့္ သင္ယူျခင္း၊ သင္ေပးျခင္း ဆက္ဆံေရးက သူ႔အဖြဲ႔ကို တုိးတက္ေစခဲ့ပါတယ္။
တုိင္းျပည္တစ္ျပည္အေနနဲ႔ စဥ္းစားရင္ေတာ့ ပညာေရးစနစ္ေပါ့။ စနစ္တက် ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ရပါမယ္။ အေျခခံပညာေရးစနစ္ ေကာင္းဖုိ႔လုိသလုိ တကၠသိုလ္ပညာေရး၊ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးကိုလည္း အာ႐ံုစိုက္ထားၾကရပါမယ္။ ကုိယ့္ဆီက ေတာ္တဲ့တတ္တဲ့သူေတြကို ပိုေတာ္ပိုတတ္လာေအာင္ ႏုိင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္လႊတ္တာေတြ၊ ေလ့လာေရးခရီးလႊတ္တာေတြ လုပ္ၾကရပါမယ္။ ပညာရွင္ေတြ ေနေပ်ာ္ေသာ၊ ပညာကို ျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားေသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္ဖို႔လည္း လုိပါေသးတယ္။
(5) There is a team fit
အသင္းအဖြဲ႔တစ္ခုဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကမယ္၊ တူညီတဲ့ ပန္းတုိင္တစ္ခုဆီကိုလည္း အတူတူသြားေနၾကမယ္၊ အဲလို အလုပ္အတူတူ လုပ္ေနၾကရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႔ထဲမွာ ဘယ္သူကေတာ့ အားသာတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ အားနည္းတယ္ဆုိတာ သိလာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိစိတ္ကို အေျခခံၿပီး အဖြဲ႔ရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုေတာ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားဦးေဆာင္ပါရယ္လုိ႔ အတၱစြဲကင္းကင္းနဲ႔ ေျပာႏုိင္ရမယ္။ အားလံုးထဲမွာ တစ္ေယာက္ရဲ႕အရည္အခ်င္းက က်န္သူေတြထက္ သိသိသာသာ ေခါင္းတစ္လံုး ပိုျမင့္ေနတယ္ဆုိရင္ သူ႔ကို ေနရာေပးအေလးထား ဆက္ဆံၾကရမွာေပါ့။ သူလုပ္လုိက္ရင္ေတာ့ သူေတာ့နာမည္ပုိႀကီးသြားမယ္၊ သူ႔ပါတီ ပုိလူႀကိဳက္မ်ားသြားမယ္၊ သူ သမၼတျဖစ္သြားရင္ ငါတုိ႔ေတာ့ စားေပါက္ပိတ္ၿပီ စသျဖင့္ အတၱႀကီးၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးပိတ္ပင္ေနၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအသင္းက ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ရာ မလြယ္ေတာ့ဘူးပါ့။
(6) The team members place their individual rights beneath the best interest of the team
အသင္းသားေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ႕အခြင့္အေရး ကုိယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ ယွဥ္လာခဲ့ၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္အဖြဲ႔ေအာင္ျမင္ဖို႔ကိုပဲ ဦးစားေပးရပါမယ္။ ကုိယ့္အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္ေနတဲ့သူေတြ မ်ားေနသေရြ႕ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းက ေအာင္ျမင္ႏုိင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေဘာလံုးအသင္းေတြမွာဆုိရင္ ကုိယ္ဂုိးသြင္းဘုရင္ျဖစ္ဖုိ႔ထက္ ကိုယ့္အသင္း ဆုဖလားရဖုိ႔က ပုိအေရးႀကီးသလုိပဲေပါ့။ ဒီလိုခံယူထားတဲ့ ေဘာလံုးသမားက ကုိယ္ဂုိးသြင္းခြင့္ရရင္ေတာင္ ကုိယ့္ထက္ပုိၿပီး အခြင့္သာေနတဲ့သူကို ေဘာလံုးပို႔ေပးပါတယ္။ နာမည္ႀကီးခ်င္ေစာနဲ႔ ကန္မသြင္းပစ္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ တကယ့္အသင္းေကာင္းတစ္သင္းက အသင္းသားေတြဟာ သူဂုိးသြင္းမယ္၊ ငါဂုိးသြင္းမယ္ဆိုၿပီး လုမေနၾကပါဘူး။ အခြင့္ပုိသာတဲ့သူက သြင္းလိုက္႐ံုပါပဲ။ အဲဒီအတြက္လည္း အားလံုးက ၀ုိင္းပံ့ပုိးေပးၾကပါတယ္။ ဘယ္သူပဲသြင္းသြင္း ငါတုိ႔အသင္း ဂုိးရတာပဲ။ ဘယ္သူသြင္းတယ္ဆိုတာက အေရးမႀကီးဘူး။ ငါတုိ႔အသင္း အႏုိင္ရဖုိ႔သာ အေရးႀကီးဆံုးဆုိတဲ့စိတ္ဟာ ခ်န္ပီယံအသင္းသားေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။
(7) Each team member plays a special role
ကုိယ့္အသင္းကုိယ့္အဖြဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ေနရာမွာ ကုိယ္ကြၽမ္းက်င္ရာ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ အလုပ္ေတြကိုလုပ္ရင္း ပါ၀င္စြမ္္းေဆာင္ၾကရပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဆရာ၀န္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ ေစ်းသည္ေတြ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြလည္း ရွိရပါဦးမယ္။ ကာယလုပ္သား၊ ဉာဏလုပ္သား၊ သူ႔အခန္းက႑နဲ႔သူ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈအျပည့္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ကစားခ်င္တာ အားသန္တာက တစ္ေနရာ၊ ကုိယ့္အသင္း လိုအပ္ေနတာက တစ္ေနရာျဖစ္ေနရင္လည္း အသင္းရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္အရ က်ရာေနရာမွာ အားတက္သေရာနဲ႔ စြမ္းစြမ္းတမံ ကစားေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
(8) An effective team has a good bench
ဒါကေတာ့ အသင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမ့ေနတတ္တဲ့အပိုင္း။ အဲဒီလုိပဲ ေအာင္ျမင္တဲ့အသင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အာ႐ံုစိုက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့အပုိင္း။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေျပာရင္ အရန္ခံုတန္း၊ ရွင္းေအာင္ထပ္ေျပာရရင္ လူငယ္ေသြးသစ္။ လူေတြက ကြင္းထဲ၀င္ကစားေနၾကတဲ့ ကစားသမား ၁၁ ေယာက္ကုိပဲ အာ႐ံုစုိက္ၾကတယ္။ သူတို႔ ေျခစြမ္းျပႏုိင္ဖို႔၊ သူတို႔ ဒဏ္ရာအနာတရကင္းဖို႔။ တကယ္တမ္းေတာ့ အရန္ခံုတန္းမွာ ထုိင္ေနတဲ့ ကစားသမားေတြကလည္း အေရးႀကီးတာပါပဲ။ ပထမကစားသမားေတြ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာခဲ့ရင္၊ ေျခစြမ္းမျပႏုိင္ေတာ့ရင္၊ ဒဏ္ရာရသြားခဲ့ရင္ သူတို႔ေတြကပဲ ၀င္ၿပီးအစြမ္းျပၾကရမွာ။ သူတို႔ေတြကို ေမ့ထားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့သူက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ ကမၻာ့အဆင့္မီ ျဖစ္ေနပါေစ၊ သူ႔ေနရာမွာ အစားထုိးႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ေပၚမလာေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ ေရွ႕အလားအလာက မေျဖာင့္ျဖဴးေသးဘူး ဆိုရမွာပါပဲ။
(9) The team members know exactly where the team stands
အသင္းသားေတြအားလံုးဟာ ကုိယ့္အသင္းရဲ႕ အေျခအေနမွန္ကို သဘာေပါက္ထားဖုိ႔ လိုပါမယ္။ ပြဲၿပီးဖို႔က ဘယ္ႏွမိနစ္ လိုေသးတယ္၊ ဘယ္ႏွဂိုး ႐ံႈးေနတယ္၊ ကုိယ့္အသင္းမွာ ဘယ္သူေတြ ဒဏ္ရာရေနတယ္၊ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက ဘယ္လုိျပင္ဆင္ေနၾကတယ္၊ ကုိယ္က ဘာေတြလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ စသျဖင့္သိထားမွ ဒီပြဲကို ဘယ္လိုအႏုိင္ကန္ရမယ္ဆိုတာ သိမွာမဟုတ္လား။ LDC ရင္း၀င္ တုိင္းျပည္လုိ႔ေျပာတာကုိ နားမခံႏုိင္တာ၊ ဘယ္သူ႔လက္ထက္မွာ ဘာေတြပ်က္သြားတယ္ ဆုိတာေတာ့ ထုတ္မေျပာဘဲ တံတားႀကီးေတြ ဆည္ႀကီးေတြ ဘယ္ႏွစင္းေဆာက္ၿပီးပါၿပီ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ၊ သတင္းစာထဲပါ႐ံု လိုအပ္သည္မ်ားကို မွာၾကားေနတာမ်ိဳးေတြ ဆက္လုပ္ေနလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။
(10) The team members are willing to pay the price
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ အသင္းသားေတြအားလံုးမွာ ကိုယ့္အသင္းအတြက္ဆုိ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရပါမယ္။ တုိက္ပြဲတစ္ပြဲမွာ စစ္သားအင္အား ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ၊ ေလယာဥ္ေတြ ဘယ္ႏွစင္းသံုးသံုး၊ တုိက္သေဘၤာေတြ ဘယ္ေလာက္အင္အားေကာင္းေကာင္း တကယ္တုိက္ပြဲ၀င္ရမယ့္ စစ္သည္ေတြက ေသရဲတုိက္ရဲတဲ့ စိတ္ဓာတ္မရွိဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ ဒီတုိက္ပြဲကို ႏုိင္ေအာင္မတုိက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒီလိုပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ေပါတယ္ေျပာေျပာ၊ ႏုိင္ငံတကာက ဘယ္ေလာက္ကူညီကူညီ၊ ကိုယ့္တုိင္းျပည္က လူေတြကိုယ္တုိင္က တုိးတက္လုိစိတ္ မရွိဘူး၊ တုိင္းျပည္အတြက္ အနစ္နာခံလုိတဲ့စိတ္၊ ေဆာင္ရြက္ေပးလိုစိတ္ မရွိဘူး၊ ကုိယ္က်ိဳးပဲ ၾကည့္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ကေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
No comments:
Post a Comment