ကေလးတို႔အတြက္ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္

ကေလးေတြကို ဘယ္အရြယ္ေလာက္မွာ စာ စဖတ္ျပရမလဲ၊ ပံုျပင္ေလးေတြကို စေျပာျပရမလဲ ဆိုတာကို ကေလးမိခင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သိခ်င္ၾကပါတယ္။ ကေလးသုေတသီေတြ၊ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အဆိုအရ  ကေလးကို စာဖတ္ျပဖို႔ အတြက္ ကေလးကေတာ့ျဖင့္ ငယ္ေသးတယ္၊ နားမလည္ႏိုင္ေသးပါဘူး ဆိုတဲ့ အရြယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူးတဲ့။ အေမရဲ႕ ဗိုက္ထဲမွာ ေနေနတဲ့ သေႏၶသားဘဝမွာ ကတည္းက ကေလးကို စာဖတ္ျပသင့္ တယ္ လို႔ ပညာရွင္မ်ားက ဆိုပါတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး ကေလးကို  စာဖတ္ျပျခင္း အားျဖင့္ ကေလးတို႔ရဲ႕ နားေထာင္မႈစြမ္းရည္ (Listening Skills) တိုးတက္ လာမွာ ျဖစ္သလို၊ စကားျမန္ျမန္ တတ္ၿပီးေတာ့ စကားလည္း ႂကြယ္လာမယ္ လို႔ ဆိုပါ တယ္။ ဗိုက္ထဲက မေမြးေသးတဲ့ ကေလးနဲ႔ ေမြးစေပါက္ နီတာရဲေလးေတြကို စာဖတ္ျပရမယ္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ပဲလို႔ ထင္စရာ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ကေလးတို႔ စာဖတ္ဝါသနာ ပါေစဖို႔ အတြက္ အေစာဆံုးခ်ေပးလိုက္တဲ့ မ်ိဳးေစ့တေစ့ပါပဲ။

သံုးေလးလသားေလာက္ ေရာက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ စာအုပ္ေတြဟာ ကေလးတို႔ အတြက္ အင္မတန္မွ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတဲ့ ကစားစရာ ပစၥည္း တမ်ိဳး ျဖစ္လာပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ဆီက စာအုပ္ေတြက ဖိၾကည့္၊ ႏွိပ္ၾကည့္ရင္ အသံထြက္တဲ့၊ အေရာင္ေတြ အလင္းေတြ ထြက္တဲ့ စာအုပ္ မ်ိဳးေတြ၊ လက္ထိုး႐ုပ္လိုမ်ိဳး ကစား လို႔လည္းရ စာဖတ္လို႔လည္း ရတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြမို႔ပါ။ ကတ္ထူစာရြက္ အထူႀကီးေတြနဲ႔မို႔လို႔  ကေလးတို႔ စာရြက္ေတြကို ၿဖဲၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ထဲ ထည့္မွာကို လည္း မပူရပါဘူး။ အစစ အရာအရာ ေနာက္က်ေနတဲ့ က်မတို႔ တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ဒီလို ကေလးအငယ္ ေလးေတြအတြက္ ဖတ္စရာ၊ ေဆာ့စရာ စာအုပ္ရယ္လို႔ တူတူတန္တန္ မရွိေသးပါဘူး။
စာဖတ္ဝါသနာဆိုတာဟာ ငယ္ငယ္ေလးက တည္းက ကေလးတို႔ကို  ေလ့က်င့္ေပးရမယ့္ အေလ့က်င့္ေကာင္း တခုပါ။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း စာမဖတ္တတ္ခင္မွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံက ကေလးေတြလိုမ်ိဳး စာအုပ္ ေတြကို ခ်စ္တတ္ေအာင္၊ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးကြ်မ္းဝင္လာေအာင္လို႔ ေဆာ့ ကစားစရာ အေရာင္ေတြ၊ အ႐ုပ္ ေတြပါတဲ့ စာအုပ္ မ်ိဳးေတြ မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ရဲ႕ စူးစမ္း လိုစိတ္ေလးေတြကို အၫႊန္႔သန္လာေစ ဖို႔နဲ႔ ရသဆိုတာရဲ႕ အရသာကို ျမည္းစမ္း ရင္းနဲ႔ စြဲလမ္းသြားေစဖို႔ အတြက္ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ေလးေတြက က်မတို႔ကို ဆြဲယူေခၚငင္ ခဲ့ပါတယ္။ ၾကက္ သားအမိ ပံုျပင္၊ ေရႊ ယုန္ေရႊက်ား၊ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ စတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြ၊ မႏွင္းျဖဴေလးနဲ႔ လူပုေလးေတြရဲ႕ ပံုျပင္ေလးေတြဟာ က်မတို႔ရဲ႕ စာဖတ္ဝါသနာ အတြက္ မ်ိဳးေစ့ေတြ ပါပဲ။
ေျမြမင္းသားပံုျပင္ေတြ၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက  ပဋာစာရီ၊ မေဟာ္သဓာ စီရင္ခန္းစတဲ့ ပံုျပင္ဇာတ္လမ္း ေတြကို နားေထာင္ရင္းနဲ႔ က်မတို႔ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ ရယ္စရာ ပံုျပင္ေတြ၊ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ပံုျပင္ေတြ၊ ဘုရား ဇာတ္ နိပါတ္ေတာ္ေတြ ထဲက ပံုေတြ၊ ဒါေတြကို စာမဖတ္တတ္ခင္ ကတည္းက အဘြားတို႔ အေမတို႔ ေျပာျပတဲ့ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ေတြထဲက တဆင့္ က်မတို႔ သိေနခဲ့ၾကပါၿပီ။ ပံုျပင္ေတြက တဆင့္ က်မ တို႔ဟာ စိတ္ႏွလံုး လိမၼာယဥ္ေက်း ခဲ့ၾကတယ္၊ စိတ္ထား ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း လာခဲ့ၾကရတယ္။
တကယ္ေတာ့ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ေျပာျပျခင္းဟာ ကေလးတို႔ အတြက္ အင္မတန္မွ အက်ိဳးရွိေစပါတယ္။ အိပ္ရာဝင္ ခါနီးတိုင္းမွာ စာဖတ္ျပျခင္း၊ ပံုျပင္ေျပာျပျခင္းဟာ ကေလးတို႔ကို အခ်ိန္မွန္မွန္ သိပ္ဖို႔၊ တနည္း ေျပာရရင္ ကေလးတို႔ အိပ္ရာထဲကို ဝင္ဖို႔ အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ နည္းတနည္းပါပဲ။ မအိပ္ခင္မွာ ကေလးနဲ႔ အေမ (သို႔မဟုတ္) အေဖတို႔ အတူတူ ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာၾက၊ စာအုပ္ေလးေတြ ဖတ္ၾကရတဲ့ အတြက္ ကေလးနဲ႔ မိဘၾကားမွာ တဦးနဲ႔ တဦး ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ ပိုလာေစပါတယ္။
တေန႔လံုး ကေလးနဲ႔ ခြဲေနရေပမယ့္ အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ေလးမွာ ကေလးတို႔ကို ပံုေလးေတြ ေျပာျပတာ၊ ကေလးတို႔ သိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြကို ပံုျပင္ေျပာရင္းနဲ႔ ေျဖၾကားေပးတာေတြ လုပ္လိုက္ရတာဟာ ဆယ္ မိနစ္၊ ဆယ့္ငါး မိနစ္ ေလာက္သာၾကာေပမယ့္ ကေလး တို႔အတြက္ကေတာ့ တဘဝလံုး သတိရေနေစမယ့္ အမွတ္ရစရာေလး ေတြပါပဲ။ ပံုျပင္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြကို အားက်ရင္း၊ အတုယူရင္းနဲ႔ပဲ  ကေလးတို႔ဟာ  လူ႔ေလာကမွာ ကေလးတို႔ လိုက္နာရမယ့္၊ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ယဥ္ေက်းမႈ ေလးေတြကို ပံုျပင္ေလးေတြထဲက တဆင့္ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ သင္ယူသြားၾက ပါလိမ့္မယ္။
ပံုျပင္ေလးေတြဟာ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ကူး စိတ္သန္းကို ပိုၿပီးေတာ့ အားေကာင္း လာေအာင္လို႔  လုပ္ေပးႏိုင္ သလို၊ တီထြင္ဖန္တီးမႈ စြမ္းရည္ကိုလည္း တိုးတက္လာေအာင္လို႔ လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္း ေနတဲ့ အရြယ္မွာ အင္မတန္ အေရးႀကီးတဲ့ စြမ္းရည္ႀကီး တခုျဖစ္တဲ့ အာ႐ံု စူးစိုက္ႏိုင္စြမ္းကို  ပံုျပင္ေလးေတြ နားေထာင္ျခင္းက ရရွိေစပါတယ္။ ပံုျပင္ေလးေတြ နားေထာင္ရတာကို မႀကိဳက္တဲ့ ကေလးဆိုတာ မရွိပါဘူး။
ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့  မိခင္ေရာ  ဖခင္ပါ အလုပ္ လုပ္ၾကရၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ ဆိုရင္လည္း မိုးခ်ဳပ္ ပင္ပန္း ေနၾကၿပီမို႔ ကေလးေတြကို ပံုျပင္နဲ႔ ေခ်ာ့သိပ္ဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အဘြား၊ အေဒၚ စသူတို႔ကလည္း တီဗီ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲမွာ ေမ်ာပါေနၾကတာမို႔ ဟိုးအရင္ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက လိုမ်ိဳး ကေလးေတြကို  ပံုေျပာျပဖို႔ အခ်ိန္ေတြ နည္းလာၾကပါတယ္။ နည္းပညာ တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ ျဖစ္လာတာမို႔ ကေလးတို႔ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ ေလာက္ေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ အိုင္ပက္ဒ္၊ တက္ဘလက္နဲ႔ ဖုန္းတို႔မွာပါတဲ့ ဂိမ္းေတြကို ကေလးေတြ ကစားတတ္ လာၾကပါၿပီ။
ကေလးတို႔ဟာ ပံုျပင္ေတြထဲက ယုန္ကေလးေတြ၊ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ မင္းသမီးေလးေတြ၊ စိတ္ ယုတ္မာရွိတဲ့ စုန္းမႀကီးေတြ စတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ အစား ေသနတ္ပစ္လိုက္၊ ဗံုးခြဲလိုက္လို႔ အေကာင္ ေလးေတြ ေသသြားတဲ့  ဂိမ္းေတြကို သေဘာက်တတ္ လာပါၿပီ။
ပံုျပင္ေလးေတြမွာ ပါတဲ့ စိတ္ေကာင္းရွိတာ၊ စိတ္ယုတ္မာရွိတာ၊ ဝမ္းသာ စရာေကာင္းတာ၊ ဝမ္း နည္းစရာ ေကာင္းတာ၊ ေဒါသထြက္တာ၊ ေၾကာက္တာ စတဲ့ ရသခံစားခ်က္ေတြဟာ ကေလးတို႔ကို ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ နဲ႔ တဖက္လူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္တတ္ေစဖို႔ အတြက္ ပံုျပင္မ်ားက တဆင့္ သင္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္နဲ႔ တဖက္လူရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ကို နားလည္သူမ်ားဟာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း (Self-control)  ရွိလာၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးတို႔ကို စိတ္ဉာဏ္ရည္ ျမင့္တက္လာ ေအာင္လို႔ လုပ္ေပးျခင္းပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ကေလးတို႔ အတြက္ ပံုျပင္ေလးေတြ၊ ကေလးဖတ္ဖို႔ စာအုပ္ေလး ေတြကို အေျမာက္အျမား ေရးသားၾက ထုတ္ေဝေပးၾကသလို၊ မိဘမ်ားကလည္း ကေလးမ်ားကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ေတာ့ ပံုေျပာတာမ်ိဳး၊ စာအုပ္ဖတ္ျပ တာမ်ိဳး လုပ္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ဆီမွာကေတာ့ ကေလးေတြ ဖတ္ဖို႔ ပံုျပင္ စာအုပ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလွေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရွိတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြနဲ႔ပဲ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ေလးေတြ အျဖစ္ ကေလးတို႔ကို ေျပာျပလို႔ ရပါေသးတယ္။
ပံုျပင္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြ အတြက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာလိုပဲ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတဲ့ အရာ ပါ။  ကေလးဘဝ ကာလမွာ ကေလးတို႔ဟာ ပံုျပင္ေလးေတြကို နားေထာင္ဖို႔၊ ပံုျပင္ေလးေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းဖို႔ လိုပါ တယ္။ ပံုျပင္ေလးေတြဟာ ကေလး တို႔ကို  တီထြင္ဖန္တီးမႈ အားေကာင္းတဲ့၊ စိတ္ကူး စိတ္သန္း အားေကာင္း တဲ့၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ေတြနဲ႔ ႀကီး ျပင္းလာေစဖို႔ လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မိဘမ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေလး ေတြထဲကေန ကေလးေတြကို ပံုေျပာဖို႔ တေန႔ ကို ၁၀ မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေလး ဖဲ့ေပးၿပီးေတာ့ ကေလးတို႔ကို ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာျပေပးၾကပါလို႔။     ။