အိႏၵိယ သမၼတေျပာသြားတဲ့ ``မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံအတြက္ အခ်ိန္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ေပးႏိုင္မလား´´တဲ့
ေပးႏိုင္ရင္ ဒီစာေလးကိုဖတ္ၾကည့္ပါ
ျမန္မာႏိုင္ငံက လူေတြအတြက္ လည္း
တိုက္ဆိုင္လြန္းလို႕ သူငယ္ခ်င္းတို႔
အခ်ိန္ယူျပီး ဖတ္ေစခ်င္တယ္။ အခ်ိန္
နည္းနည္းေပးၿပီး ဖတ္ေပးပါ။
ဒီစာကို ဖတ္ ျပီးသြားရင္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ငါတို႔ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္။ တာ၀န္ သိစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။
အိႏၵိယသမၼတေၿပာတဲ့ မိန္႕ခြန္းထဲက လက္ရွိၿမန္မာလူမ်ဳိး အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကုိ ထင္ဟပ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ။ သေဘာတူတယ္ သေဘာက် တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ဆုိရင္ က်န္တဲ့လူေတြ သိေအာင္ရွဲေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အခုလို ေျပာထားပါတယ္။
" မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံအတြက္ အခ်ိန္ ၁၀ မိနစ္ရမလား..?
ရတယ္ဆိုမွ ဒီစာကိုဆက္ဖတ္ပါ…
အခ်ိန္မရွိရင္ေတာ့ မင္းသေဘာပဲ…။
အိႏၵိယသမၼတ:
"တို႕အိႏိၵယအစိုးရက လုပ္ေဆာင္မႈေတြ မထိေရာက္ဘူး မင္းေျပာတယ္။ တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ဥပေဒေတြကလဲ အုိေဟာင္းျပီး ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။
မင္းေျပာတယ္…စည္ပင္ကလဲ အမိႈက္ေတြမရွင္းဘူး
မင္းေျပာတယ္….ဖုန္းလိုင္းေတြကလဲ အလုပ္မလုပ္တာခပ္မ်ားမ်ားလို႕
မင္းေျပာတယ္… မီးရထားဆိုတာ ဟာသတစ္ခုပဲ..အဲလိုင္းေတြဆို ကမာၻမွာ
အဆိုးဆံုး…စာပို႕စနစ္မွာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ပုိ႕တဲ႔စာက မေရာက္ဘူး…တို႕တိုင္းျပည္မွာ
အားလံုးက ေခြးစာေကၽြးပစ္ရေတာ့မေလာက္ ပ်က္စီးစုတ္ျပတ္မႈေတြခ်ည္းပဲ လို႔
မင္းေျပာတယ္… မင္းေျပာ… မင္းအဲ႕ဒါေတြခ်ည္းပဲ ပါးစပ္ကေနေျပာျပီး
မင္းကေရာဘာတစ္ခုလုပ္လဲ…? ေကာင္းျပီ..မင္းစကၤာပူကိုေရာက္တဲ႔အခါ
က်ေတာ့...စင္ကာပူကလမ္းေတြေပၚ မင္းေဆးလိပ္လႊင့္မပစ္ရဲဘူး..စတိုးဆိုင္မွာ မုန္႕မစားရဲဘူး..
ညေန ၅ နာရီနဲ႕ ၆ နာရီၾကား ေအာခတ္လမ္းေပၚကားျဖတ္ေမာင္းဖို႕ ၅ ေဒၚလာ
မင္းေပးတယ္… အဲ႔လိုစင္ကာပူမွာ မင္းတစ္ခုခုမ်ားေျပာလား..ေျပာခဲ႕လား…?
ဒူဘိုင္းမွာ ဥပုသ္လမ်ိဳး လူျမင္ကြင္းမွာ မင္းအစားစားရဲလား…
မကာရ္မွာ ေခါင္းမေဆာင္းပဲ မင္းအျပင္ထြက္ရဲလား.. ၀ါရွင္တန္မွာ တစ္နာရီ ၅၅ မိုင္ထက္ေက်ာ္ျပီး မင္းကားေမာင္းရဲလား… ေမာင္းမိလို႕ ရဲလာဖမ္းရင္
ငါ့ကိုဘာမွတ္ေနလဲ ငါဘာေကာင္လဲ သိလား ငါဘယ္သူ႕သားလဲ သိလားလို႕ ရဲကို
မင္းေျပာရဲလား…. ေအာ္ဇီနဲ႕ နယူးဇီလန္ကမ္းေျခေတြမွာ စားျပီးသား
အုန္းခြံေတြကို ေတြ႕ကရာ မင္းေလွ်ာက္ပစ္ရဲလား….
တိုက်ိဳကလမ္းေတြေပၚမွာမင္းကြမ္းတံေတြး
ေလွ်ာက္ေထြးရဲလား။ဒါေတြက မင္း
ကို ေမးေနတာ။
သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ သူ႕စည္းကမ္းနဲ႕အညီ အတိအက်ေလးစားလိုက္နာႏိုင္ျပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္မွ စည္းကမ္းကို မေလးစား စည္းကမ္းပ်က္တတ္တဲ႔ ီမင္းကိုပဲ ေမးေနတာ။
အိႏိၵယေျမကို စနင္းျပီဆိုတာနဲ႕စိတ္ထင္သလို ေဆးလိပ္ေတြ စကၠဴစေတြ အမိႈက္ေလွ်ာက္ဖြတတ္တဲ႕
မင္းလိုလူေတြကို ေမးေနတာ။
တျခားတိုင္းတပါးမွာ စည္းကမ္းလိုက္နာ
ေလးစားတတ္ခဲ႔တဲ႔မင္းက ကိုယ့္ေမြး
ရပ္ႏိုင္ငံမွာက်ေတာ့ ဘာလို႔ ပံုစံအတူတူ မလုပ္ႏိုင္ရတာလ?
အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ အျငိမ္းစား ဘံုေဘျမိဳ႕စည္ပင္အေရးပိုင္ၾကီး Mr.Tinaikar ဘာေျပာသြားလဲ သိလား?လူ႔မလိုင္ေတြက သူတို႕ေခြးေတြနဲ႕လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျပီး
လမ္းေတြေပၚမွာေခြးအညစ္အေၾကးေတြထားခဲ႔ၾကတယ္။
ျပီးတာ့ အဲ႔လူေတြကပဲတစ္ခါျပန္ျပီး ညစ္ေပေနတဲ႔ လူသြားလမ္းေတြအတြက္ တာ၀န္ရွိသူ အဖြဲ႔အစည္းေတြညံ႔ဖ်င္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီး အျပစ္တင္တတ္ၾကတယ္… တာ၀န္ရွိသူေတြကို
သူတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ေပးေစခ်င္တာလဲ။
သူတို႕ေခြးေတြေနာက္ကေန တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ျပီး ေခြးစြန္႔ခဲ႔သမွ် အညစ္အပတ္ေတြကိုေကာက္ေကာက္လိုက္ရွင္းေပးေစခ်င္တာလား။
အေမရိကားမွာ ကိုယ့္အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ဆီက ထြက္တဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြသန္႔စင္ေပးဖို႕ ပိုင္ရွင္ကတာ၀န္ယူရတယ္..ဂ်ပန္မွာလဲဒီလိုပဲဒီ အိႏိၵယကလူေတြ
အဲ႔လိုလုပ္လား..? တို႕လူေတြကက်ေတာ့ မဲေပးပြဲသြား။ မဲေလးေပးျပီး..ျဖစ္သမွ်
အကုန္ကို တာ၀န္လႊဲခ် ေခါင္းခံေပးဖို႕ လူတစ္ေယာက္ေရြးလိုက္သလိုပဲ။
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က ဘာတာ၀န္မွ
မရွိသလိုေနျပီး အရာအားလံုးကို အစိုးရကပဲ ကၾကီးခေခြးကအစ လိုက္ေျဖရွင္းေပးဖို႔
ထိုင္ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကတယ္။
ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္အားျဖည့္မႈ သုည…. အမိႈ္က္ေလးေတြ
ၾကံဳသလိုေလွ်ာက္ပစ္ရင္း ျမဳိ႕ေတာ္သာယာလွပဖို႕ အာဏာပိုင္ေတြကို
ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတယ္။ အဲဒီ႕အစား အျမင္မေတာ္တဲ႕ စကၠဴတစ္စကို
အမိႈက္ပံုးေလးထဲေရာက္ေအာင္ထည့္လိုက္
ဖို႔တာ ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတယ္။
ရထားဘူတာရံုေတြမွာ သန္႕စင္ခန္းေတြ
ထားေပးေစခ်င္ၾကတယ္..ဒါေပမဲ႕ အဲဒီ့သန္႕စင္ခန္းေတြကို
က်က်နန ဘယ္လိုသံုးရမလဲေတာ့ အေလးမထားဘူး။
အိႏိၵယအဲလိုင္းေတြမွာအေကာင္းဆံုး အစားအေသာက္ေတြ ေရအိမ္ေတြ ရွိေစခ်င္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ လစ္ရင္လစ္သလို ရသေလာက္ေလး ပိုယူလာဖို႔ ခိုးလာဖို႔လဲ ၀န္မေလးဘူး။
ကဲ..ဒီေတာ့ ပ်က္စီးပုပ္သိုးေနပါတယ္ဆိုတဲ႕ ဒီစနစ္ၾကီး အဖြဲ႕အစည္းအတြက္
ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိတာလဲ။
ဘယ္သူေတြက ေျပာင္းလဲဖို႕လိုေနတာလဲ…အဲဒီစနစ္ၾကီးမွာ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္လႈပ္ရွား
လည္ပတ္ေနတာလဲ။ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ပတ္ ဝန္းက်င္ ကိုယ့္ျမိဳ႕ ကိုယ့္အဖြဲ႕အစည္း တျခား
အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႕အစိုးရ အကုန္လံုးပါ၀င္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
ဒါေပမဲ႕ ေသခ်ာပါတယ္..တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕က်က် ပါ၀င္ေျပာင္းလဲလုပ္ေဆာင္ရမယ့္
အခ်ိန္က်ေတာ့ အားလံုးက
ကိုယ့္မိသားစုေလးနဲ႔ အတူတူ စိတ္ခ်လံုျခံဳတဲ႔အိမ္ေလးထဲ
အတူတူထိုင္ေနၾကျပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ခပ္လွမ္းလွမ္းပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာပါ။
သူတို႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာင္သန္႔ရွင္းၾကီးတစ္ေယာက္ မိုးေပၚကေနက်လာျပီး
အာလံုးကို ေနရာတက် ျပန္ျဖစ္သြားေအာင္ လဲွက်င္းရွင္းလင္း ေျပာင္းလဲေပးသြားလိမ့္မယ္လို႕
ေမ်ွာ္လင့္ရင္လဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမွာေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္လဲ တတ္ႏိုင္သူေတြက တျခားတိုင္းတပါးကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားရင္လဲ သြားလိမ့္မယ္…. ဘာနဲ႕တူလဲဆိုေတာ့အမဲလိုက္ေခြးၾကီးလက္ကေန ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးတဲ႕
သူရဲေဘာေလးေတြလိုပဲ။
သူတို႕စိတ္ထဲမွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္လို႔ထင္ရတဲ႕အေမရိကားရဲ႕ ဂုဏ္သေရေတာ္ေအာက္မွာ ေနပူစာလံႈခြင့္ေတာင္းခံၾကျပီး အေမရိကားရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ေတြကို တဖြဖြခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္ေနၾကလိမ့္မယ္။
အဲ႔လိုေနရင္းနဲ႕မွာ နယူးေယာက္က မလံုျခံဳဘူးလို႕ ခံစားလာရရင္ အဂၤလန္ကိုဆက္ေျပးၾက အဂၤလန္မွာ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလာရင္ ပင္လယ္ေကြ႕ကို ေလယာဥ္နဲ႕ေျပး... ပင္လယ္ေကြ႕မွာ စစ္ျဖစ္လာတဲ႔အခါက်ေတာ့ လူမႈကယ္တင္ေရးအစီအစဥ္နဲ႕ အိႏိၵယကိုျပန္ပို႔ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုၾက။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ စနစ္ ေခတ္ကို အားျပည့္တိုးတက္လာဖို႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ အပင္ပန္းခံျပီး မစဥ္းစားခ်င္ၾကဘူး။
အေကာင္းအဆိုးပိုင္းျခားႏိုင္တဲ႕အသိဥာဏ္ကို ေငြေၾကးပကာသနေတြနဲ႕
အေပါင္ခံထားၾကလိုက္သလိုျဖစ္ေနတယ္။
၃၅ ေယာက္ေျမာက္အေမရိကန္သမၼတ
J F Kennedy က
သူ႕ေနာက္လိုက္အေမရိကန္ေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ႕တဲ႕ စကားေလးနဲ႕ပဲ
နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္မယ္။
“DO NOT ASK WHAT YOUR COUNTRY DO FOR YOU.. ASK WHAT YOU CAN DO FOR YOUR COUNTRY..”
"တိုင္းျပည္က သင့္ကို ဘာေပးႏိုင္လဲလို႕ ေမးမယ့္အစား.. တိုင္းျပည္အတြက္ သင္ဘာေပးႏုိင္မလဲ ဆိုတာပဲ ေမးပါ" ….တဲ႕……။ "
